Stosownie do treści art.135 ust.1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 27 lipca 2005 roku (Dz.U. z 2005 r., Nr 164, poz. 1365) pracownicy uczelni niebędący nauczycielami akademickimi, są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, którą zawiera rektor lub inny organ uczelni wskazany w statucie uczelni.
Zgodnie z ust. 2 art. 135 ustawy, do pracowników nie będących nauczycielami akademickimi, stosuje się odpowiednio przepisy art. 138 ust.1, co oznacza, że pracownikom tym, przechodzącym na emeryturę, przysługuje jednorazowa odprawa emerytalna w wysokości trzykrotnego wynagrodzenia zasadniczego, otrzymanego za ostatni miesiąc zatrudnienia.
Art. 136 ustawy stanowi, że w sprawach dotyczących stosunków pracy pracowników uczelni, nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku z późn. zm.. Kodeks pracy.
Zakres uprawnień i obowiązków pracowników niebędących nauczycielami akademickimi, określony jest w Statucie Politechniki Wrocławskiej z dnia 25 maja 2005 roku w przepisach && 6.22-6.25.
Żadne przepisy prawne, ani Kodeksu pracy, ani ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ani też Statutu Politechniki Wrocławskiej nie przyzwalają, by pracodawca mógł skłaniać pracownika do podejmowania decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę, po osiągnięciu przez niego wieku emerytalnego i nabycia prawa do emerytury.
Wszelkie ewentualne takie działania ze strony pracodawcy, szczególnie w świetle uzasadnienia uchwały Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2009 roku (syg. akt II PZP 13/08), stanowiącej, że osiągnięcie wieku emerytalnego przez pracownika, nie może być wyłącznym powodem rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę, winny być uznane jako naruszenie zakazu dyskryminacji pracownika ze względu na wiek, sformułowanego w art. 113 Kodeksu pracy.
Również obowiązująca od 8 stycznia 2009 roku zasada, wg której przechodzący na emeryturę nie musi już rozwiązywać stosunku pracy, aby ZUS wypłacił mu świadczenie emerytalne, wprowadzona przez uchylenie art. 103 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wyraża jednoznaczną intencję ustawodawcy, by emeryta zachęcić do pracowania jak najdłużej.
Wrocław, marzec 2009
Radca Prawny
mgr Danuta Rojek-Lenkiewicz