03 styczeń 2008

 

Wystąpienie KSN

 do Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Prof. dr hab. Barbary Kudryckiej

w/s tematyki rozmów zaplanowanych na 03.01.2008

 

 

Warszawa, dn. 27 grudnia 2007 r.

 

 

Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Prof. dr hab. Barbara Kudrycka

 

Szanowna Pani Minister

 

W związku z planowanym w dniu 3 stycznia 2008 r. spotkaniem Pani Minister z Prezydium Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” pozwalam sobie zaproponować następującą tematykę rozmów:

I.    Zasady współdziałania Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i KSN

II.  Budżet państwa w działach nauka i szkolnictwo wyższe na zadania szkolnictwa wyższego i nauki na 2008 r. (Poziom i waloryzacja wynagrodzeń w publicznym szkolnictwie wyższym w porównaniu do średniej płacy krajowej i przewidywanych wzrostów płac w innych działach gospodarki narodowej.)

III. Budżet państwa w działach nauka i szkolnictwo wyższe na zadania szkolnictwa wyższego i nauki na 2009 r., w kontekście uzgodnień z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego M. Seweryńskim, w szczególności uzgodnień dotyczących kształtowania środków na wynagrodzenia pracowników uczelni publicznych oraz na wydatki rzeczowe. Proponujemy przyjęcie następujących ustaleń:

 

A)   W dziale „szkolnictwo wyższe”:

1. Kwota na wynagrodzenia pracowników publicznego szkolnictwa wyższego, przewidziana w projekcie budżetu państwa na 2009 rok, będzie wyższa od kwoty spełniającej zasadę, że przeciętne wynagrodzenia w grupach pracowników ukształtowane są wg relacji 3:2:1:1 w odniesieniu do przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2009 roku, z uwzględnieniem faktycznego stanu zatrudnienia.

2. Kwota na wydatki rzeczowe publicznych szkół wyższych będzie stanowić około 25 % kwoty na wynagrodzenia, obliczonej zgodnie z punktem 1.

3. Kwoty na inwestycje oraz na pomoc materialną dla studentów będą wyższe o około    % od analogicznych kwot przewidzianych w budżecie państwa na rok 2008.

 

B) W dziale „nauka”

4. Środki finansowe z budżetu państwa w 2009 rok, na realizację zadań „nauki”, w projekcie budżetu państwa na 2009 rok, będą stanowić 0,6 % Produktu Krajowego Brutto.

5. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego opracuje wieloletnią strategię dochodzenia do poziomu finansowania nauki, przewidzianego w Strategii Lizbońskiej.

 

IV. Działania, jakie Rząd planuje podjąć, w celu radykalnej poprawy udziału placówek naukowych i szkół wyższych w stymulowaniu rozwoju gospodarczego?

 

V. Zamierzenia Rządu w zakresie realizacji zaleceń zawartych w następujących dokumentach: w raporcie ekspertów OECD z 2007 r. „OECD Reviews of Tertiary Education, Poland”, Komisji Europejskiej ”Karta naukowca....” oraz w zaleceniu UNESCO/MOP z 1997 r. dotyczącym „Statusu personelu nauczającego w szkolnictwie wyższym”, w perspektywie zmian w prawodawstwie odnoszącym się do szkolnictwa wyższego i nauki.

 

VI. Uzgodnienie terminu spotkań roboczych w sprawie ukształtowania taryfikatora wynagrodzeń.

 

VII. Zamiary Ministerstwa w zakresie formowania krajowego komitetu sektorowego dialogu społecznego w szkolnictwie wyższym.

 

VIII. Sprawa interwencyjna dotycząca respektowania uprawnień związków zawodo-wych do uzgadniania zasad podziału środków na wynagrodzenia. Będziemy prosili Panią Minister o zobowiązanie rektorów do rozszerzonej interpretacji określenia „państwowa jednostka sfery budżetowej” zawartego w przepisie art.27 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych. (Uzasadnienie w załączniku.)

 

Liczymy, że znajdziemy porozumienie i podpiszemy szereg uzgodnień.

 

Łączę wyrazy szacunku

 

Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki

NSZZ „Solidarność

Janusz Sobieszczański





 

 

 

 


08 styczeń 2008

Protokół z rozmów i uzgodnień

Pani Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego Barbary Kudryckiej

z Prezydium Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność

 

Warszawa, 08 stycznia 2008 r.

 

Obecni:

Ze strony MNiSW: Pani Minister Barbara Kudrycka, sekretarz Piotr Gmaj.

Ze strony KSN: Janusz Sobieszczański – Przewodniczący, Krystyna Andrzejewska, Jerzy Dudek, Marek Gutowski, Barbara Jakubowska, Wojciech Janik, Grażyna Maciejko, Ryszard Mosakowski, Jerzy Olędzki, Wojciech Pillich, Kazimierz Siciński, Julian Srebrny, Krzysztof Weiss.

Omawiano następujące tematy zgłoszone 27 grudnia 2008 r. w piśmie KSN do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego:

 

1. Zasady współdziałania Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i KSN

Przewodniczący KSN poinformował min. Kudrycką, że w negocjacjach z poprzednim ministrem uzgodniono zasady współpracy. Kontynuując sposoby współpracy wypracowane z poprzednimi władzami Ministerstwa przyjęto zasadę kwartalnych spotkań z Ministrem, na których omawiano zaistniałe problemy. W przypadkach spraw wymagających szybkiego działania oraz w trakcie przygotowywania projektów rozporządzeń dotyczących spraw finansowych mających wpływ na poziom płac pracowników organizowano spotkania dodatkowe na odpowiednim szczeblu organizacyjnym. Niezbędny jest udział Związków Zawodowych w grupach roboczych przygotowujących odpowiednie akty prawne. System ten przez wiele lat działał skutecznie, eliminując wiele niepotrzebnych problemów środowiska akademickiego. W spotkaniach roboczych zależnie od potrzeb i możliwości uczestniczył minister lub jego zastępcy. Przewodniczący KSN zaproponował, aby ten system spotkań był kontynuowany.

 

Min. Kudrycka zaakceptowała propozycję takiej organizacji spotkań.

 

2. Budżet państwa w działach nauka i szkolnictwo wyższe na zadania szkolnictwa wyższego i nauki na 2008 r.

Przewodniczący KSN przedstawił ustalenia z poprzednim ministrem dotyczące wysokości średnich wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym. Wynagrodzenia te miały być kształtowane w poszczególnych grupach zawodowych (profesorów, adiunktów asystentów i pracowników nie będących nauczycielami akademickimi) wg relacji 3:2:1:1 w stosunku do średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej przewidywanego na dany rok, z uwzględnieniem faktycznego stanu zatrudnienia. Niestety w budżecie na bieżący rok kwoty przyznane na szkolnictwo wyższe nie zapewniają realizacji tych uzgodnień. Oczekujemy odpowiedniej korekty projektu budżetu państw. Występujemy, w stosunku do roszczeń innych grup zawodowych, z bardzo wyważoną propozycją.

Min. Kudrycka przyznała, że płace w szkolnictwie wyższym nie są wysokie, jednak możliwość poprawy wynagrodzeń będzie możliwa dopiero po przeprowadzeniu odpowiedniej restrukturyzacji budżetu państwa. Resort Nauki i Szkolnictwa Wyższego również podejmie restrukturyzację swego budżetu, zwracając uwagę przede wszystkim na eliminację obserwowanych dziś nieprawidłowości, czy nawet zjawisk z pogranicza patologii. Koncepcja reformy powinna zostać wypracowana przez całe środowisko akademickie i nauki. Mamy niewiele czasu (pół roku), gdyż budżet na rok 2009 powinien już to przynajmniej w części uwzględniać. Przewidywane jest zwiększenie autonomii uczelni w zakresie ustalania wysokości wynagrodzeń. Przeprowadzane są niezbędne symulacje dotyczące szacowania potrzebnych nakładów. Przewiduje się podniesienie kwoty bazowej o 200 zł. Szacunkowo określono konieczność podniesienia nakładów na szkolnictwo wyższe na około 650 mln zł. Rząd „na dziś” nie przewiduje wzrostu finansowania szkolnictwa wyższego. Resort nauki i szkolnictwa wyższego jest jednym z trzech, którym nie obniżono nakładów. Trzeba to traktować jako sukces. Min. Kudrycka liczy na pomoc KSN przy opracowaniu systemu uzdrawiającego naukę i szkolnictwo wyższe w Polsce. Stwierdziła, że środowisko naukowe powinno dostrzegać zalety restrukturyzacji i wyraźniej włączać się w procesy towarzyszące (łączenie się mniejszych jednostek, prywatyzacja, niekiedy likwidacja). Zadeklarowała chęć podwyższenia nakładów na naukę w celu podwyższenia jakości badań ale również dla podwyższenia zarobków pracowników naukowych.

W dyskusji przedstawiciele KSN podnosili, że środki finansowe z budżetu państwa na oczekiwany poziom wynagrodzeń pracowników wyższych uczelni państwowych są gwarantowany przez ustawę: „Nie chcemy nic nowego. Chcemy, aby zostało zrealizowane to, do czego zobowiązała się poprzednia ekipa”. W danych statystycznych, którymi operuje Ministerstwo, występują nieścisłości polegające na tym, że w wysokość płac pracowników uczelni wliczane są kwoty pochodzące z innych źródeł niż dotacja dydaktyczna budżetu państwa - uzyskiwane za dodatkową pracę. Powstaje obraz zafałszowany, bo rzeczywiste płace pochodzące z dotacji budżetowych są znacznie niższe. Rząd szacując środki na wynagrodzenia rozminął się także z intencją ustawodawcy gdyż nie uwzględnił niedoszacowania kwoty bazowej. Zwrócono również uwagę na fakt, że obecnie pensum zostało zwiększone bez rekompensaty finansowej dla pracowników uczelni. Scharakteryzowano sytuację pracowników szkół wyższych i nauki oraz wynikające z niej konsekwencje. Postulowano aby Pani Minister zapoznała Radę Ministrów z racjami uzasadniającymi zwiększenie środków na wynagrodzenia w szkolnictwie wyższym w budżecie państwa na 2008 rok.

Min. Kudrycka podejmie starania, by kwoty wynikające z ustawy były zagwarantowane. Stwierdziła też, że w UE jest tendencja do stałego wzrostu nakładów na naukę i szkolnictwo wyższe i Polska będzie musiała włączyć się w te działania.

Przedstawiciele KSN przytoczyli dane wskazujące, że nakłady na naukę w Polsce systematycznie maleją. Szczególnie maleją nakłady na badania w dziedzinie techniki. W ostatnim projekcie budżetu państwa pojawiły się wprawdzie nieco zwiększone nakłady, ale na administrację, a nie na naukę. Część pracowników administracyjnych jest finansowana z funduszy unijnych i sprawia to wrażenie, że nakłady wzrosły. W rzeczywistości brak jest finansowania projektów rozwojowych i projektów celowych. Działania administracyjne doprowadziły do tego, że w 2007 roku wykorzystanie funduszy na te dziedziny było minimalne, a istnieje zagrożenie, że w bieżącym roku finansowanie to może zaniknąć. Niczym nieuzasadnione jest przyjmowanie wniosków o projekty celowe tylko przez pierwsze cztery miesiące roku. Dawniej wnioski były przyjmowane przez cały rok i rozpatrywane raz na kwartał.

Zdecydowanej i szybkiej poprawy wymaga poziom wynagrodzeń pracowników Polskiej Akademii Nauk.

Minister Kudrycka stwierdziła, że system finansowania badań jest niewydolny. Powstał wprawdzie NCBR, który ma się zajmować finansowaniem badań. Jest również Rada Nauki i Komisja ds. Badań Strategicznych, ale przez ostatnie 9 miesięcy nie wykazywały one aktywności. Konieczne jest zreformowanie zasad finansowania badań naukowych. Projekty powinny być dzielone na strategiczne, którymi państwo zainteresowane jest szczególnie oraz pozostałe, które powinny być wyłaniane przez zainteresowane środowiska. Podstawowym kryterium selekcji powinna być jakość projektów. Nauka polska powinna się mobilizować dla sprostania wymogom unijnym.

Przedstawiciele KSN wskazywali, że przy dzisiejszych uwarunkowaniach poderwanie się do realizacji zadań związanych ze strategią lizbońską jest bardzo trudne. Brak jest ściślejszych kontaktów z przemysłem, który - mając najczęściej zaplecze naukowe w krajach pochodzenia firm właścicielskich - nie zgłasza zapotrzebowania na badania naukowe w Polsce. Jesteśmy w UE na ostatnim miejscu pod względem nakładów na naukę, płac naukowców, wskaźników innowacyjności i wielu, wielu innych. Trudno w tej sytuacji, bez poważnej reformy wspartej wyraźnym wzrostem nakładów, wymagać od naukowców, aby rwali się do walki o rozwój nauki. Ważnym problemem jest sprawa modelu kariery naukowej. Nigdzie w Europie nie ma tak anachronicznego jak u nas systemu. Występowaliśmy w tej sprawie wielokrotnie, ale bez rezultatu. Również stan wyposażenia ośrodków naukowych w narzędzia współczesnej nauki pozostawia wiele do życzenia. Brak inwestycji w aparaturę doprowadził do tego, że większość aparatury badawczej jest wyeksploatowana i przestarzała, przez co nie jesteśmy konkurencyjni przy staraniach o granty europejskie. Jednak zakup nowej aparatury nie rozwiązuje problemu, bo konieczne jest również wyszkolenie pracowników do jej obsługi. To wymaga czasu.

Min. Kudrycka uważa za sukces to, że w tak krótkim czasie udało się uaktywnić chociaż jedną dziedzinę badań strategicznych w NCBR dotyczącą czystych źródeł energii. Jest nadzieja, że dalsze działania NCBR zostaną zaktywizowane. Konieczne są przekształcenia zmieniające system finansowania nauki i w najbliższym czasie zostaną one podjęte. Trzeba liczyć się z tym, ze słabsze jednostki, jeśli nie znajda swojej specyfiki działania, będą musiały ulec likwidacji. Jest w chwili obecnej hasło „okrętów flagowych”. Działania w tej sprawie mają polegać na dofinansowywaniu tylko niektórych ośrodków dających gwarancje szybkiego rozwoju i utrzymania odpowiedniego poziomu badań i kształcenia.

Przewodniczący KSN zauważył, że poziom kształcenia niemal wszystkich uczelni państwowych jest wysoki i nie powinno być takiej sytuacji, że jedne uczelnie będą dofinansowywane kosztem niedofinansowywania innych. Finansowanie w ramach „okrętów flagowych” powinno się odbywać bez szkody dla pozostałych ośrodków. Najważniejsze jest, aby nie zostały zmarnowane fundusze unijne.

Min. Kudrycka stwierdziła, że w krótkim czasie nie jest możliwa całkowita zmiana podejścia do tych zagadnień, ale nastawia się na zwiększenie autonomii uczelni w zakresie kształtowania wynagrodzeń.

 

3. Budżet państwa w działach nauka i szkolnictwo wyższe na zadania szkolnictwa wyższego i nauki na 2009 r. w kontekście uzgodnień z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego M. Seweryńskim, w szczególności uzgodnień dotyczących kształtowania środków na wynagrodzenia pracowników uczelni publicznych oraz na wydatki rzeczowe.

Przewodniczący KSN krótko omówił postulaty dotyczące budżetu państwa na 2009 rok w zakresie nauki i szkolnictwa wyższego.

1. Kwota na wynagrodzenia pracowników publicznego szkolnictwa wyższego w projekcie budżetu państwa na 2009 rok będzie nie mniejsza od kwoty spełniającej zasadę, że przeciętne wynagrodzenia w grupach pracowników ukształtowane są według relacji 3:2:1:1 w odniesieniu do przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2009 roku, z uwzględnieniem faktycznego stanu zatrudnienia.

2. Kwota na wydatki rzeczowe publicznych szkół wyższych będzie stanowić około 25% kwoty na wynagrodzenia, obliczonej zgodnie z p.1.

3. Wzrost kwoty na inwestycje oraz pomoc materialna dla studentów w stosunku do nakładów z 2008 roku zostanie zaproponowany przez Ministerstwo.

4. Środki finansowe z budżetu państwa w 2009 roku na realizację zadań „nauki” w projekcie budżetu państwa na 2009 rok będą stanowić 0,6% PKB.

5. Ministerstwo opracuje wieloletnią strategię dochodzenia do poziomu finansowania nauki, przewidzianego w strategii lizbońskiej.

Min. Kudrycka stwierdziła, że obecnie przygotowywany jest pakiet reform nauki i szkolnictwa wyższego. Trwają prace nad założeniami do dochodzenia do strategii lizbońskiej. Podjęcie rozmów z KSN można zaplanować na połowę marca. Pani Minister zobowiązała się do przedstawienia na posiedzeniu rządu propozycji KSN. Wzrost finansowania nauki jest konieczny i dotyczy to nie tylko inwestycji w budynki ale również na aparaturę badawczą.

 

4. Informacja min. Kudryckiej o planowanych działaniach rządu na rzecz radykalnej poprawy udziału placówek naukowych i szkół wyższych w stymulowaniu rozwoju gospodarczego.

W Ministerstwie planowane jest 24 stycznia spotkanie w sprawie współdziałania środowiska naukowego przy opracowywaniu reform nauki i szkolnictwa wyższego. Zostanie skierowane do KSN zaproszenie na to spotkanie. Następne spotkanie jest planowane na drugą połowę marca. Będzie ono dotyczyło finansowania nauki w 2009 roku. Do ministerstwa dotarły projekty PiS dotyczące reformy nauki. Będą one rozpatrywane jako projekty poselskie. Jest planowana restrukturyzacja organizacyjna ministerstwa. Już dokonano zmian w departamencie nauki. Ma zostać nawiązana współpraca z innymi resortami, głównie z resortem gospodarki, któremu podlega większość jednostek badawczo rozwojowych.

 

5. Informacja minister Kudryckiej o zamierzeniach rządu w zakresie realizacji zaleceń zawartych w raporcie OECD z 2007 roku oraz zaleceniu UNESCO/MOP z 1997 r. dotyczącym „Statusu personelu nauczającego w szkolnictwie wyższym” w perspektywie zmian w prawodawstwie odnoszącym się do szkolnictwa wyższego i nauki.

Przedstawiono uwagi KSN dotyczące reakcji poprzedniej ekipy rządzącej na wymienione dokumenty i przekazano zestawienie niezgodności polskiego prawa z prawem unijnym w zakresie spraw związanych z nauka i szkolnictwem wyższym.

Min. Kudrycka poinformowała, że w najbliższy czwartek ma się odbyć w Tokio spotkanie ministrów OECD. Po tym spotkaniu zostanie opracowane stanowisko Polski w sprawie raportu ekspertów OECD.

 

6. Uzgodnienie terminu spotkań roboczych w sprawie ukształtowania taryfikatora

wynagrodzeń.

Przewodniczący KSN poinformował, że dotychczas był zwyczaj, że taryfikator był wynikiem uzgodnień pomiędzy ministerstwem i związkami zawodowymi. Niestety przy ostatnich regulacjach poprzedni minister ustalił taryfikator bez konsultacji ze związkami zawodowymi. Wynikło z tego wiele kłopotów związanych z błędami taryfikatora. Proponujemy powrót do wcześniejszych zwyczajów, zwłaszcza, że wielu błędów nie da się usunąć w jednym etapie. Potrzebne będzie wieloletnie działanie. Przewodniczący KSN zaproponował podzielenie się z pracownikami ministerstwa naszymi doświadczeniami i wcześniejszymi ustaleniami dotyczącymi tworzenia taryfikatora. Zaproponowano również, aby do dyskusji nad taryfikatorem na etapie roboczym włączyć przedstawicieli Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz KRASP.

Innym ważnym tematem pośrednio związanym jest podział dotacji dydaktycznej i określanie wskaźników kosztochłonności. Koszty kształcenia na wydziałach technicznych i biologicznych są wielokrotnie wyższe niż na wydziałach humanistycznych. Nie znajduje to jednak właściwego odzwierciedlenia we wskaźnikach kosztochłonności. W efekcie koszty kształcenia na wymienionych wydziałach są zdecydowanie niedoszacowane. Obowiązuje dziś rozporządzenie, w którym ustalono kosztochłonność w sposób niemerytoryczny. KSN apeluje, by Ministerstwo możliwie szybko przedstawiło odpowiednie analizy i podjęło jak najszybciej działania w kierunku racjonalizującym system podziału środków.

Min. Kudrycka obiecała zająć się tymi sprawami zgodnie z przedłożonymi sugestiami.

 

7. Zamiary Ministerstwa w zakresie formowania krajowego komitetu sektorowego dialogu społecznego w szkolnictwie wyższym.

Sprawę dialogu społecznego postanowiono przesunąć na dalszy termin do rozmów z

odpowiednim wiceministrem.

 

8. Sprawa interwencyjna dotycząca respektowania uprawnień związków zawodowych do uzgadniania zasad podziału środków na wynagrodzenia.

Poruszono sprawę uznania wyższych uczelni jako sfery budżetowej przy ustalaniu zasad wynagradzania. Wcześniej zasady wynagradzania pracowników uczelni były konsultowane ze związkami zawodowymi. Obecnie - ponieważ uczelnie zostały wyłączone formalnie ze sfery budżetowej - niektórzy rektorzy uznali, że nie muszą uzgadniać zasad wynagradzania ze związkami zawodowymi. Wynikają z tego powodu ostre i niepotrzebne tarcia w uczelniach.

Min. Kudrycka zwróci się w tej sprawie do departamentu prawnego Ministerstwa, aby

uzyskać pełną informację.

Dodatkowo, Przewodniczący KSN zasygnalizował propozycję wznowienia negocjacji Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników publicznych szkół wyższych.

Poruszył również sprawę przekształceń jednostek badawczo rozwojowych. W dotychczasowych działaniach Ministerstwo pozostawiało decyzje dotyczące jednostek badawczo rozwojowych odpowiednim ministrom innych resortów, którym jednostki te podlegają. Są przypadki, w których podejmowane działania są uzasadnione, ale są również przykłady, gdzie działania polegające na łączeniu lub likwidacji jednostek, nie mają racjonalnego uzasadnienia. Nie można doprowadzać do sytuacji, kiedy dorobek wielu lat pracy zespołów badaczy jest marnotrawiony lub przejmowany za niewspółmiernie małe pieniądze. Zaznaczono, że istnieje wiele możliwości przekształcania jednostek tak, aby nie traciły możliwości prowadzenia pożytecznej pracy badawczej.

Min. Kudrycka uważa, że niezbędna jest transparentność finansowania nauki i taka regulacja prawa, by następowało jego uproszczenie. Powinniśmy dążyć do konkurencyjności naszych naukowców i studentów w UE. Nie uzyskamy tego natychmiast. Musimy rozłożyć te działania na wiele lat. Musi zostać opracowany długofalowy program działań.

 

Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki                    Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego

NSZZ „Solidarność”

        Janusz Sobieszczański                                               Barbara Kudrycka





 

 

 

 


17 styczeń 2008

 

Wystąpienie KSN do Premiera Donalda Tuska

w/s zwiększenia w budżecie państwa na rok 2008

środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa wyższego

 

 

Warszawa, dn. 17 stycznia 2008 r.

 

 

Pan Donald Tusk

Premier Rządu RP

Szanowny Panie Premierze

 

W ubiegłym roku, po kilkumiesięcznych negocjacjach Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, został podpisany dokument wyrażający akceptację postulatu o kształtowaniu środków na wynagrodzenia dla pracowników publicznego szkolnictwa wyższego. W roku 2008 środki z budżetu państwa miały gwarantować wynagrodzenia na poziomie nie niższym od poziomu określonego relacją 3:2:1:1 w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Cytujemy fragment tego dokumentu: „Ministerstwo dołoży starań, aby realizacja tego postulatu na rok 2008 nastąpiła przez odpowiednie zwiększenie kwoty bazowej dla szkolnictwa wyższego.”

Pozwolę sobie zwrócić uwagę, że ten poziom wynagrodzeń wynika z rzetelnego odczytania ustawy wprowadzającej w roku 2001 trzyetapowy system poprawy wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym. Ukształtowanie więc środków na wynagrodzenia zgodnie z relacją 3:2:1:1 jest wywiązaniem się z dyspozycji ustawowej. Zwiększenie środków na wynagrodzenia trzeba więc odczytywać jako nadrabianie opóźnień.

Ustępujący Rząd kierowany przez Premiera Jarosława Kaczyńskiego przewidział w projekcie budżetu państwa, w rezerwie celowej, 200 mln zł na poprawę wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym, lecz są to środki zbyt małe. Krajowa Sekcja Nauki w tej sytuacji wystąpiła do Sejmowej Komisji Nauki, Edukacji i Młodzieży, do Senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o dodatkowe zwiększenie środków na wynagrodzenia, o 300 mln zł.

Jak wiemy w Sejmie został zgłoszony wniosek o zwiększenie środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa wyższego, lecz siłami posłów Platformy Obywatelskiej został oddalony. Ponownie wniosek o zwiększenie tych środków został wniesiony w Senacie RP. Obawiamy się, że ponownie posłowie PO mogą spowodować odrzucenie tego wniosku traktując go jako „typowa podwyżkę”. Tymczasem nawet po takim zwiększeniu, wg naszych obliczeń, nie starczy na zagwarantowanie relacji 3:2:1:1. Byłby to jednak krok we właściwym kierunku i zmniejszyłby narastające napięcie w środowisku akademickim.

Zwracamy się do Pana Premiera o zaakceptowanie dodatkowego zwiększenia w budżecie państwa na 2008 rok środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa

wyższego.

 

Łączę wyrazy szacunku

 

Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki

NSZZ „Solidarność

Janusz Sobieszczański

 

Do wiadomości:

- Prof. Barbara Kudrycka – Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego,

- Andrzej Smirnow – Przewodniczący Sejmowej Komisji Nauki, Edukacji i Młodzieży,

- Prof. Kazimierz Wiatr – Przewodniczący Senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu,

- Prof. Jerzy Błażejowski – Przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego,

- Prof. Tadeusz Luty – Przewodniczący KRASP,

- Janusz Śniadek – Przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.





 

 

 

 


21 styczeń 2008

 

List Przewodniczącego Krajowej Sekcji Nauki

do Przewodniczących Komisji Zakładowych NSZZ „Solidarność” szkół wyższych

 

 

Warszawa, dn. 21 stycznia 2008 r.

 

 

Do Przewodniczących Komisji Zakładowych

NSZZ „Solidarność”

w szkołach wyższych

 

 

Wobec braku woli politycznej do poprawy finansowania w 2008 roku zadań realizowanych przez szkolnictwo wyższego proponujemy, aby Organizacje Zakładowe NSZZ „Solidarność” podjęły działania ułatwiające Rządowi zmianę tej sytuacji.

W ubiegłym roku, po kilkumiesięcznych negocjacjach Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego, został podpisany dokument wyrażający akceptację postulatu o kształtowaniu środków na wynagrodzenia dla pracowników publicznego szkolnictwa wyższego. W roku 2008 środki z budżetu państwa miały gwarantować wynagrodzenia na poziomie nie niższym od poziomu określonego relacją 3:2:1:1 (profesorowie, adiunkci, asystenci, pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi) w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Cytujemy fragment tego dokumentu. „Ministerstwo dołoży starań, aby realizacja tego postulatu na rok 2008 nastąpiła przez odpowiednie zwiększenie kwoty bazowej dla szkolnictwa wyższego.”

Zwracaliśmy uwagę, że ukształtowanie środków na wynagrodzenia zgodnie z relacją 3:2:1:1 jest wywiązaniem się z dyspozycji ustawowej (ustawa z 2001 roku wprowadzająca trzyetapowy system poprawy wynagrodzeń w publicznym szkolnictwie wyższym, powtórzenie w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym z 27. lipca 2005 r.). Oczekiwane zwiększenie środków na wynagrodzenia trzeba więc odczytywać jako nadrabianie opóźnień.

Uzgodniono także, że w projekcie budżetu państwa na 2008 rok na wydatki rzeczowe powinna być przeznaczona kwota w wysokości 2 500 mln zł. Ustalono, że MNiSW podejmie Ustępujący Rząd kierowany przez Premiera Jarosława Kaczyńskiego nie uwzględnił tych ustaleń. Odniósł się tylko częściowo do kwestii wynagrodzeń. Przewidział w projekcie budżetu państwa, w rezerwie celowej, 200 mln zł na poprawę wynagrodzeń w szkolnictwie wyższym, lecz są to środki zbyt małe.

Wobec zmiany koalicji sprawującej władzę podjęcie batalii o zasadniczą zmianę budżetu państwa dla szkolnictwa wyższego stało się nie realne. W tej sytuacji Krajowa Sekcja Nauki postanowiła dopominać się o podwyższenie środków na wynagrodzenia. Wystąpiono do Komisji Sejmowej Nauki, Edukacji i Młodzieży, do Senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o dodatkowe zwiększenie środków na wynagrodzenia, o 300 mln zł. Z inicjatywy KSN w Sejmie został zgłoszony wniosek o zwiększenie środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa wyższego, lecz głosami posłów Platformy Obywatelskiej i PSL został oddalony (za głosowało 204, przeciw było 223 posłów). Ponownie wniosek o zwiększenie tych środków został wniesiony przez Komisję Nauki, Edukacji i Sportu Senatu RP. Podczas obrad plenarnych Senatu wniosek ten został odrzucony. (Za wnioskiem głosowało 37 senatorów, przeciw – 58.) W dyskusji padały propozycję, aby ten wniosek jeszcze przedyskutować z Rządem.

Ten opis zdarzeń, w wersji nieco rozszerzonej, został zaczerpnięty z pisma skierowanego w ubiegłym tygodniu do Premiera Donalda Tuska. W piśmie tym zwracamy się do Pana Premiera o zaakceptowanie dodatkowego zwiększenia w budżecie państwa na 2008 rok środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa wyższego.

Wobec odrzucenia w Sejmie i Senacie wniosku o dodatkowe środki dla szkolnictwa wyższego, realizacja tego oczekiwania stanie się możliwa, jeżeli Rząd zajmie w tej sprawie przychylne stanowisko. Według słów Pani Minister (na spotkaniu z KSN 8.01.br) rząd „na dziś” nie przewiduje wzrostu finansowania szkolnictwa wyższego i powinniśmy być zadowoleni z sytuacji, gdyż resort nauki i szkolnictwa wyższego jest jednym z trzech, którym nie obniżono nakładów.

Dotychczasowe działania KSN mogą być wzmocnione przez szerokie wsparcie ze strony pracowników uczelni. Zostanie ono zauważone, jeżeli będzie powszechne. Pracownicy w szczególności członkowie Związku mają stosowną możliwość wyrażenia swojego stanowiska.

 


Proponujemy:

 

Bardzo prosimy o przekazanie do Biura KSN informacji o podjętych działaniach.


Serdecznie pozdrawiam

Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki

             NSZZ „Solidarność”

Janusz Sobieszczański





 

 

 

 


13 luty 2008

 

Działania Krajowej Sekcji Nauki i Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność

w sprawie płac pracowników wyższych uczelni

 

 

Od 3 lat toczy się batalia o zwiększenie środków z budżetu państwa na szkolnictwo wyższe.

W 2007 roku po kilkumiesięcznych negocjacjach Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego został podpisany dokument wyrażający akceptację postulatu o kształtowaniu środków na wynagrodzenia dla pracowników publicznego szkolnictwa wyższego.

W 2008 roku środki z budżetu państwa miały gwarantować wynagrodzenie na poziomie ustawowym określonym relacją 3:2:1:1 (profesorowie, adiunkci, asystenci, pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi) w odniesieniu do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Aby realizacja tego postulatu nastąpiła, trzeba by odpowiednio zwiększyć kwotę bazową dla szkolnictwa wyższego.

W trakcie negocjacji w 2007 r. uzgodniono także, że w projekcie w budżecie na 2008 rok na wydatki rzeczowe powinna być przeznaczona kwota 2 500 mln zł.. Ministerstwo zobowiązało się także do zwiększenia pomocy materialnej dla studentów i doktorantów.

Wobec zmiany koalicji sprawującej władzę walka o zasadniczą zmianę budżetu państwa dla szkolnictwa wyższego stała się nierealna W związku z tym Krajowa Sekcja Nauki wystąpiła do Komisji Sejmowej Nauki, Edukacji i Młodzieży, do Senackiej Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o dodatkowe zwiększenie środków na wynagrodzenia.

Zgłoszony przez KSN wniosek w Sejmie o zwiększenie środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa wyższego został głosami koalicji rządzącej oddalony (za głosowało 204, przeciw było 223 posłów). Ponownie wniosek o zwiększenie tych środków został wniesiony przez Komisję Nauki, Edukacji i Sportu Senatu RP i on także został odrzucony podczas obrad plenarnych Senatu (za wnioskiem głosowało 37 senatorów, przeciw – 58).

Ostatecznie KSN zwróciła się do Pana Premiera o zaakceptowanie dodatkowego zwiększenia w budżecie państwa na 2008 rok środków na wynagrodzenia pracowników szkolnictwa wyższego.

Dotychczasowe działania KSN zostały wzmocnione przez wystąpienia Komisji Zakładowych uczelni do Premiera Donalda Tuska z podaniem także do wiadomości: Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, Klubów parlamentarnych.





 

 

 

 


15 luty 2008

 

Stanowisko Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”

przy Politechnice Wrocławskiej

z dnia 15 lutego 2008 roku

                                                                                                                             

Wrocław, dnia 15.02.2008
 
 
Pan 
Donald Tusk
Prezes Rady Ministrów
Rzeczpospolitej Polskiej
 


                                                                          Szanowny Panie Premierze


Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność" przy Politechnice Wrocławskiej zwraca się do Pana Premiera z apelem o pilne działania zmierzające do realnego i trwałego wzrostu nakładów z budżetu Państwa w działach „Nauka" i „Szkolnictwo Wyższe".
Znaczenie tych dziedzin dla ciągłego rozwoju społeczeństwa i ich znaczenie we współczesnym świecie nie budzi już chyba wątpliwości w żadnym europejskim kraju. Rozwój ten musi jednak być rzeczywisty a nie jedynie pozorowany.
Od wielu lat spieramy się w Polsce o poziom finansowania badań naukowych, osiągając zmiany na poziomie zaledwie ułamka procenta PKB i pozostając bardzo daleko za innymi krajami europejskimi.
Opracowaliśmy w Polsce w 2001 roku, po wielu latach dyskusji, zręby systemu wynagradzania pracowników w szkolnictwie wyższym (tzw. system 3:2:1:1 w odniesieniu do innych działów gospodarki). System ten zapisany jest formalnie w odpowiednich ustawach, jednak nie jest realizowany.
Myślami wybiegamy już do 2009 roku. Nie wyobrażamy sobie, aby mógł to być kolejny rok zaniedbań w finansowaniu polskiej nauki. Nie wyobrażamy sobie, by z takim trudem wypracowane minimalne gwarancje płacowe pracowników szkolnictwa wyższego, nie były rzetelnie zrealizowane.

w imieniu członków NSZZ „Solidarność"
przy Politechnice Wrocławskiej
Przewodniczący Komisji Zakładowej
Ryszard Wroczyński

Do wiadomości:
 
-   Prof. Barbara Kudrycka - Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego,
-   Jan Vincent - Rostowski - Minister Finansów
-   Andrzej Smirnow - Przewodniczący Sejmowej Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży,
-   Prof. Kazimierz Wiatr - Przewodniczący Senackiej Komisji Nauki i Edukacji,
-   Prof. Jerzy Błażejowski - Przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego,
-   Prof. Tadeusz Luty - Przewodniczący KRASP,
-   Janusz Śniadek - Przewodniczący Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność" 





20 luty 2008
 
Odpowiedź KRASP na stanowisko Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”
przy Politechnice Wrocławskiej z dnia 15 lutego 2008 r.
w sprawie poprawy finansowania publicznych szkół wyższych
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 



03 kwiecień 2008
Spotkanie Krajowej Sekcji Nauki
z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego panią Barbarą Kudrycką

 

W dniu 3 kwietnia br. doszło do planowanych rozmów reprezentacji Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego panią Barbarą Kudrycką. Rozmowy dotyczyły przyszłości finansowania nauki i szkolnictwa wyższego, w szczególności projektu budżetu państwa na rok 2009 w działach „nauka” i „szkolnictwo wyższe”. Ponowiliśmy także wystąpienie o zwiększenie środków na wynagrodzenia w bieżącym roku.

Postulaty Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” do Rządu RP w sprawie finansowania nauki i szkolnictwa wyższego

 

Warszawa 15 marca 2008 r.

 

Krajowa Sekcja Nauki zgłasza następujące postulaty dotyczące finansowania nauki i szkolnictwa wyższego:

  1. W 2008 roku środki na wynagrodzenia pracowników publicznego szkolnictwa wyższego zostaną zwiększone o dodatkowe 300 mln. zł.
  2. Kwota na wynagrodzenia pracowników publicznego szkolnictwa wyższego, przewidziana w projekcie budżetu państwa na 2009 rok, będzie wyższa od kwoty spełniającej zasadę, że przeciętne wynagrodzenia w grupach pracowników ukształtowane są wg relacji 3:2:1:1 w odniesieniu do przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2009 roku, z uwzględnieniem faktycznego stanu zatrudnienia.
  3. Kwota na wydatki rzeczowe publicznych szkół wyższych będzie stanowić około 25 % kwoty na wynagrodzenia, obliczonej zgodnie z punktem 2.
  4. Kwoty na inwestycje oraz na pomoc materialną dla studentów będą zdecydowanie wyższe od analogicznych kwot przewidzianych w budżecie państwa na rok 2008.
  5. Środki finansowe z budżetu państwa w 2009 rok, na realizację zadań „nauki”, w projekcie budżetu państwa na 2009 rok, będą stanowić 0,6 % Produktu Krajowego Brutto. (Zwiększenie finansowania „nauki” powinno umożliwić poprawę wynagrodzeń pracowników placówek naukowych.)
  6. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego opracuje wieloletnią strategię dochodzenia do poziomu finansowania nauki, przewidzianego w Strategii Lizbońskiej.

Pani Minister nie zechciała odnieść się pozytywnie do szczegółowych postulatów. Poinformowała, że będzie proponowane systematyczne zwiększanie środków finansowych na naukę i szkolnictwo wyższe, tak aby w 2013 roku osiągnąć łączny poziom nakładów w wysokości 2 % PKB. To deklaracje słowne. Nie uzyskaliśmy ich potwierdzenia na piśmie. Zresztą, według naszego rozeznania proponowana dynamika zwiększania nakładów nie spełni w 2009 roku oczekiwań określonych w postulatach. Postulowane przez nas przywrócenie ładu płacowego nie zostałoby osiągnięte. Wzmożony wysiłek pracowników uczelni nie jest przez Ministerstwo ceniony. Nie jest też dostrzegany niski poziom wynagrodzeń w wielu placówkach naukowych. To nie tylko brak perspektyw dla poprawy płac, to brak dobrych perspektyw dla nauki i szkolnictwa wyższego. Nie można mieć złudzeń – dochodzenie do poziomu określonego w Strategii Lizbońskiej nie jest jednym z celów Rządu. W tej sytuacji te negocjacje nie mogły zakończyć się porozumieniem. Potrzebne będzie szersze i przekonywujące oddziaływanie. W dniu 3 kwietnia po negocjacjach z KSN odbyły się rozmowy przedstawicieli związków zawodowych sfery szkolnictwa wyższego z panią Wiceminister Grażyną Prawelską-Skrzypek o problemach dotyczących rozdziału środków finansowych przewidzianych w budżecie na rok 2008. Rozmowy te będą kontynuowane. W spotkaniach uczestniczyli także przedstawiciele Konferencji Akademickich Szkół Polskich i Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.

Janusz Sobieszczański

 






03 kwiecień 2008

 

Notatka ze spotkania na temat wynagrodzeń

w szkołach wyższych w 2008 r., które odbyło się 3 kwietnia br.

w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego

 

W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele KSN NSZZ „Solidarność” Uzyskano następujące informacje ze strony MNiSW: W ciągu najbliższych dwóch tygodni będą podpisane rozporządzenia dotyczące zasad podziału dotacji dydaktycznej. Teksty projektów rozporządzeń są umieszczone na stronie Ministerstwa.

Według Pani Minister czas uzgodnień sposobu podziału dotacji stacjonarnej (6,5 mld. zł) dla Szkół Akademickich i Zawodowych podległych MNiSW wyniesie ok. 6-8 tygodni. Ministerstwo Finansów zmniejszyło dla naszego resortu dotacje o obniżone koszty pochodnych, niższy odpis na fundusz rentowy i ZFŚS.

Według wyliczeń MNiSW pochodne od wynagrodzeń liczone są na 21,4%.2/3 uczelni otrzyma tyle pieniędzy ile w 2007, 1/3 uczelni trochę więcej, (średnio 0,1 %) WSZYSTKO W STOSUNKU DO DOTACJI PODSTAWOWEJ Z 2007r., BEZ UWZGLEDNIENIA DODATKOWYCH DOTACJI, KTORE BYLY PRZESŁANE W CIĄGU ROKU. W efekcie, kwoty przekazane w dotacji dla większości uczelni będą niższe niż byty w dyspozycji w zeszłym roku. Prawdopodobnie w ciągu następnych 2 tygodni Ministerstwo chce podjąć decyzję jak rozdysponować rezerwę budżetową dla Szkolnictwa Wyższego (ok. 300 mln zł), z tego prawdopodobnie ok. 200 mln zł na wzrost wynagrodzeń. Wtedy wystąpi z ta propozycja do Min. Finansów. Według ostrożnych ocen pieniądze te mogą przyjść do Uczelni pod koniec maja.

Termin następnego spotkania ustalono na koniec kwietnia.

 

 






03 kwiecień 2008





Spotkanie Krajowej Sekcji Nauki

z podsekretarz stanu prof. dr hab. Grażyną Prawelską Skrzypek

 

3 kwietnia 2008 o godz.12 w Ministerstwie Nauki Szkolnictwa Wyższego odbyło się spotkanie pod kierunkiem podsekretarz stanu prof. dr hab. Grażyny Prawelskiej Skrzypek, na temat "Działań MNiSW w zakresie wynagradzania pracowników uczelni publicznych".

W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele Związków. Zawodowych. KSN NSZZ "Solidarność" zgłosiła następujące sprawy dotyczące finansowania uczelni w 2008 roku i Taryfikatora dla pracowników Szkolnictwa Wyższego:

  1. Kiedy i wg jakich zasad uczelnie otrzymają informacje o dotacji podstawowej na 2008 rok. Jak się rożni wartość dotacji w 2008 w stosunku do roku 2007 dla uczelni państwowych ogółem i dla poszczególnych uczelni. Oczekujemy informacji o każdej uczelni. Ewentualne informacje z podziałem na centyle co 10% w funkcji procenta wzrostu.
  2. Kiedy zostanie uruchomiona rezerwa budżetowa ok. 300 mln zł. Przeznaczenie tej rezerwy, ile na wzrost wynagrodzeń. Jak będzie wyglądać realizacja podwyżek inflacyjnych w 2008r. Proponujemy uruchomienie rezerwy w jak najbliższym terminie, nie później niż koniec kwietnia 2008.
  3. Ustalenie zasad przyznawania dodatku specjalnego wprowadzonego w Taryfikatorze 2007: do 10% na cele przewidziane przez wnioskodawców( zapisane w rozporządzeniu o wynagrodzeniach 2007) np. dodatki BHP, godziny nadliczbowe kierowców itd. Płatne z dotacji budżetowej max. 10%. Inne dodatki specjalne( lub wyższe od 10%) płatne z dochodów dodatkowych uczelni.
  4. Rozpoczęcie prac nad dodatkami funkcyjnymi zależnymi od liczby pracowników i studentów.
  5. W nowym taryfikatorze konieczne jest podniesienie dolnych widełek. Logiczne byłoby podniesienie tak jak inflacja za lata 2004-2008, przynajmniej o 10%. Zgodnie z GUS inflacja wzrosła 2004-2005 3.1%, 2005-2006 1.1%, 2006-2007 2.5%, planowana na 2007-2008 2.3%





16 kwiecień 2008

 

Projekt założeń reformy systemu nauki i szkolnictwa wyższego

 

W dniu 16.04.2008 r. odbyło się spotkanie Pana Premiera Donalda TUSKA z kierownictwem MNiSW i reprezentantami środowisk naukowych (nas reprezentował Kol. Krzysztof WEISS,  sekretarz KSN). Przedstawiono na nim wyniki prac zespołu do spraw opracowania założeń reformy systemu nauki i szkolnictwa wyższego.

Projekt założeń reformy udostępniamy w formie linku:

http://www.nauka.gov.pl/mn/_gAllery/36/57/36574/20080416_projekt_zalozen_reformy.pdf

 

a prezentację w Kancelarii Premiera jako:

http://www.nauka.gov.pl/mn/_gAllery/36/57/36572/20080416_prezentacja_KPRM.pdf

 

 

 

 

 


19 kwiecień 2008

Stanowisko

Narady Przewodniczących Organizacji Zakładowych NSZZ ”Solidarność”

zrzeszonych w Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność”

w sprawie wejścia w spór zbiorowy z Rządem RP

dotyczący płac w szkolnictwie wyższym i nauce

z dnia 19 kwietnia 2008 roku

 

Przewodniczący Organizacji Zakładowych NSZZ „Solidarność”, zrzeszonych w Krajowej Sekcji Nauki NSZZ ”Solidarność”, rekomendują Radzie Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” wystąpienie do Komisji Krajowej NSZZ ”Solidarność” z wnioskiem o wejście w spór zbiorowy z Rządem RP dotyczący płac w szkolnictwie wyższym.

Uważamy, że jedne z ważniejszych zobowiązań Państwa Polskiego dotyczą sfery edukacji. W szczególności obejmują szkolnictwo wyższe i naukę, mające znaczący wpływ na rozwój kraju. Wieloletnie nie dofinansowanie tego sektora w stosunku do potrzeb powoduje jego zapaść oraz pauperyzację środowiska akademickiego i pracowników nauki. Postulowane działania w tej sprawie, kierowane do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, nie uzyskały zrozumienia. Stwierdzamy, że nawet ustawowe zobowiązania Państwa nie są realizowane.

Domagamy się:

  1. przeznaczenia w budżecie państwa na 2009 rok dla publicznego szkolnictwa wyższego kwoty wyższej od spełniającej ustawową zasadę, że przeciętne wynagrodzenia w grupach pracowników ukształtowane są wg relacji 3:2:1:1 w odniesieniu do przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2009 roku, z uwzględnieniem faktycznego stanu zatrudnienia. Kwota ta powinna być wyższa od wymienianej w ustawie z 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, gdyż uczelnie oprócz płacowych mają wydatki rzeczowe,
  2. wzrostu wynagrodzeń o 15% w szkolnictwie wyższym w roku 2008, rekompensującego inflację i brak podwyżek od 2005 roku,
  3. dodatkowych środków na naukę w budżecie państwa w 2008 r., w szczególności na działalność statutową, z przeznaczeniem ich na poprawę wynagrodzeń w placówkach Polskiej Akademii Nauk i jednostkach badawczo-rozwojowych.

Uważamy za niedopuszczalne objęcie wzrostem płac tylko nauczycieli akademickich. Atmosfera pracy naukowej i przekazywania wiedzy zależy w sposób bezpośredni lub pośredni od wszystkich grup pracowniczych uczelni. Jakiekolwiek pomijanie pracowników nie będących nauczycielami akademickimi uważamy za bardzo szkodliwe dla naszego środowiska i realizowanych zadań.

 

 

 

 






10 maj 2008

 

Opinia ogólna Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność"

o opracowaniach „Projekt założeń reformy systemu nauki

i reformy systemu szkolnictwa wyższego”

i „Strategia rozwoju nauki w Polsce do 2015 roku”,

przedstawionych do dyskusji przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego Warszawa, dnia 10 maja 2008 r.

 

 

Z zadowoleniem przyjmujemy inspirowane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego podjęcie prac nad projektem założeń reformy systemu nauki i reformy systemu szkolnictwa wyższego i perspektywiczną strategią rozwoju nauki w Polsce. Zawarta w opracowaniu analiza sytuacji nauki i szkolnictwa wyższego, w tym porównanie z innymi krajami, po raz kolejny przypomina jak bardzo te dziedziny zostały zaniedbane. W odniesieniu do dokumentu „Strategia rozwoju nauki w Polsce do 2015 r.” NSZZ „Solidarność” uważa, że część pierwsza zawiera trafną ocenę stanu istniejącego (rozdz. 1-5). Natomiast propozycje przedstawione w dalszej części dokumentu (od rozdz. 6) są generalne słuszne, ale wymagają dopracowania.

Uważamy, że odpowiednio szybko powinien powstać dokument rządowy o randze strategii wytyczający politykę państwa w obszarze edukacji i nauki – dokument nawiązujący do „Strategii Rozwoju Kraju na lata 2007 2015”. Dokument ten powinien nawiązywać również do tych działań z przeszłości, które narodowy system edukacji i nauki próbowały konstruować. Próbą odpowiedzi pozytywnej na pytanie - czy mamy w Polsce narodowy system edukacji i nauki? - było sformułowanie ust.3 w art. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r.  „Prawo o szkolnictwie wyższym”: „Uczelnie ... stanowią integralną część narodowego systemu edukacji i nauki”. I o taką strategię nam chodzi.

Inicjowana debata byłaby z pewnością cenniejsza, gdyby Rząd przedstawił choćby ogólny projekt finansowania i zmian organizacyjnych w szkolnictwie wyższym i nauce w najbliższych kilku – kilkunastu latach, a przynajmniej wskazał bardziej wyraźnie cele reformy. Niestety tak się nie stało.

Naszym zdaniem ze względu na wieloletnie zaniedbania w finansowaniu nauki w Polsce jej modernizacja i restrukturyzacja powinna łączyć się ze skierowaniem na ten cel znaczących środków, których oba dokumenty praktycznie nie przewidziały. Ambitny program naprawczy, powinien zapewnić finansowania nauki w Polsce przynajmniej na poziomie średniej europejskiej. Należy pamiętać, że bez radykalnego, znaczącego wsparcia finansowego nauki, szczególnie w sektorach nieprodukcyjnych, stawiane nowe wyższe wymagania, mogą podziałać jak dodatkowe restrykcje, które spowodują dalszy odpływ kadr do innych krajów, przedsiębiorstw, sektorów oferujących lepsze warunki finansowe, co w rezultacie spowoduje efekt odwrotny od zamierzonego. W obu dokumentach mało jest mowy o rzeczywistej pomocy państwa dla nauki polskiej, natomiast wiele o podnoszeniu wymagań, o likwidacji stabilizacji zatrudnienia, itp. Zwiększaniu zarobków musi towarzyszyć system autentycznej oceny jakości pracy, ale o tej jakości nie decydują przecież same płace.

 

NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”, pragnie ustosunkować się do wybranych, zdaniem Związku, najważniejszych problemów do których należą:

 

1. zmiana modelu kariery akademickiej,

2. zapewnienie stabilnych form zatrudnienia i ocena pracowników,

3. zapewnienie odpowiednich wynagrodzeń i ogólne zasady finansowania.

 

1. Zmiana modelu kariery akademickiej

Istniejący w Polsce model awansu akademickiego jest jednym z najbardziej

skomplikowanych systemów nadawania stopni naukowych w świecie i doprowadził do luki pokoleniowej. Uproszczenie systemu i odmłodzenie kadry akademickiej uważamy za konieczne. Jednakże niekorzystnym dla celów reformy jest utrzymanie tytułu profesora, a także propozycja stworzenia dwóch typów doktoratów: naukowego i zawodowego.

Wielostopniowa hierarchia stanowisk akademickich dawno już przestała być hierarchią spełnianych funkcji i posiadanej wiedzy; dlatego wystarczą w zupełności trzy stanowiska: profesor, profesor pomocniczy i asystent. Model kariery w polskim systemie szkolnictwa wyższego i nauki nie może dziś abstrahować od tego, co dzieje się w tym obszarze na świecie i bliżej - w Europie. Przyszła ustawa - reforma powinna stanowić, że stopień doktora jest najwyższym stopniem kwalifikacji zawodowej, a równocześnie jest jedynym stopniem naukowym. Naturalną konsekwencją tego jest uprawnienie doktorów do prowadzenia i recenzowania prac doktorskich. Doktor powinien brać udział w kształceniu kadry naukowej wtedy, gdy ma udokumentowane osiągnięcia naukowe, a rada wydziału uzna przedstawiony temat pracy doktorskiej podopiecznego za godny opracowania.

Istotnym problemem, który wymaga pilnego rozwiązania jest utrzymanie odpowiedniej rangi doktoratów, obecnie traktowanych przez niektóre uczelnie w sposób zbyt liberalny. Jednak realizacja tego postulatu nie wymaga utrzymywania „doktora habilitowanego”, ani tytułu profesora „państwowego”, lecz stworzenia takiego trybu nadawania doktoratów, który skutecznie zapobiegnie obniżaniu poziomu wymagań. Kluczem rozwiązań proponowanych w projektach poselskich ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym”  jest pojęcie walidacji, traktowanej jako potwierdzenie poprzez zbadanie i wykazanie za pomocą obiektywnego dowodu, że dane wymagania są spełnione w rozpatrywanym przypadku. Walidacja pracy doktorskiej jest więc potwierdzeniem poprzez zbadanie i wykazanie za pomocą możliwie obiektywnych dowodów, że praca ta świadczy o przydatności jej autora do prowadzenia badań naukowych. Walidację prac doktorskich przeprowadzają osoby mające uprawnienie walidacyjne, czyli uprawnienie do udziału w czynnościach przewodu doktorskiego. Uprawnienie walidacyjne nabywa promotor rozprawy doktorskiej po pomyślnym zakończeniu przewodu doktorskiego i wpisaniu jego osoby do rejestru prowadzonego przez Państwową Komisję Akredytacyjną. Osoby, które już mają tytuł naukowy profesora nadawany przez Prezydenta RP, lub które stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskały na podstawie dotychczasowych przepisów, uprawnienie walidacyjne uzyskują z mocy prawa.

Jednoznaczne i precyzyjne określenie mechanizmów weryfikacyjnych/walidacyjnych jest kluczem do reformy modelu kariery akademickiej pozbawionej lojalności korporacyjnej i względów dalekich od merytorycznych. To właśnie rozumny, szybki i uczciwie kontrolowany awans ma niezwykły wpływ na rozwój myśli naukowej i postęp w cywilizowanym świecie.

 

2. Zapewnienie stabilnych form zatrudnienia i ocena pracowników

Pkt I. 19 i I. 20 – wprowadzają upowszechnienie zasady kontraktowego zatrudniania nowych nauczycieli i ograniczenie mianowania wyłącznie do profesorów tytularnych. Zatrudnienie nauczycieli akademickich powyżej asystenta, powinno mieć charakter bezterminowy, z zastrzeżeniem prawa uczelni do zwolnienia pracownika nieprzydatnego. Zatrudnienie na każdym stanowisku powinno odbywać się w wyniku konkursu otwartego. Na kontrakty powinni być przyjmowani wyłącznie pracownicy naukowi, nie biorący udziału w procesie dydaktycznym. Propozycja likwidacja stabilizacji zatrudnienia, z wyjątkiem profesora tytularnego, wzmacnia system zależności i wolności akademickie sprowadza do pojęcia fasadowego.

Ocenianie pracowników powinno być utrzymane, pod warunkiem, że opracowane zostaną zasady uwzględniające zalecenia Europejskiej Karty Naukowca. Oceny nauczyciela akademickiego powinno się dokonywać co cztery lata lub na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej uczelni. Ocena, kontrola rozwoju powinna odbywać się w realnych, ze względu na charakter pracy okresach. Proponowany okres dwuletni jest okresem zbyt krótkim. Ocenom powinni być poddawani także sprawujący funkcje kierownicze - zgodnie z logiczną zasadą, że większym złem dla uczelni jest zły rektor, dziekan czy dyrektor, niż paru złych asystentów.

Wprowadzenie zaleceń Europejskiej Karty Naukowca do polskiego systemu prawnego jest rzeczą fundamentalną. Karta stanowi, że wszyscy powinni być oceniani według jednakowych, przejrzystych kryteriów. Takie kryteria są podstawą systemu oceny. Szczegółowe zasady powinny być dopasowane do specyfiki różnych dziedzin nauki, ale Karta postuluje również ocenę przez niezależne komisje, a w przypadku profesorów – komisje międzynarodowe. Za doświadczonego naukowca Karta uznaje posiadacza stopnia doktora.

 

3. Zapewnienie odpowiednich wynagrodzeń i ogólne zasady finansowania

Niskie wynagrodzenia są przyczyną nieatrakcyjności „kariery akademickiej” nie tylko wśród młodych ludzi. Ponadto, zapewnienie odpowiednich wynagrodzeń, atrakcyjnych i konkurencyjnych na rynku pracy, pozwoli w przyszłości wyeliminować dwuetatowość.  „Projekt..” nie proponuje żadnej konkretnej regulacji wynagrodzeń, nie traktuje wynagradzania nauczycieli jako integralnej części podnoszenia efektywności nauczania i prowadzenia badań naukowych. Mówi tylko o realizacji motywacyjnej polityki wynagrodzeń i „uelastycznieniu” systemu wynagradzania nauczycieli akademickich poprzez granty, bez zagwarantowania minimalnej wysokości stałego wynagrodzenia. Zdaniem NSZZ „Solidarność” system wynagradzania powinien być skorelowany ze średnia płacą w sferze gospodarki narodowej.

Problem dofinansowania uczelni niepublicznych z budżetu państwa należy rozpatrywać z uwzględnieniem opinii ogółu podatników, która niezbyt przychylnie traktuje kierowanie wspólnie wypracowanych środków w stronę przedsiębiorstw prywatnych.

Projekt bardzo ogólnikowo traktuje problem zwiększenia nakładów finansowych na naukę i racjonalizacji wydawania środków. Niewątpliwie poprawę efektywności badań można osiągnąć poprzez szybki wzrost nakładów na naukę do poziomu 3% PKB, zgodnie z wymogami Strategii Lizbońskiej. Niestety propozycje Projektu nie zapewniają wystarczająco wysokiego i szybkiego wzrostu nakładów tak na naukę jak i szkolnictwo wyższe.

 

Negatywnie oceniamy następujące założenia:

pkt.I.18 - wzmocnienie kompetencji rektora wobec organów kolegialnych. Uważamy, że pozycja rektora jest obecnie bardzo silna i jej dalsze wzmacnianie byłoby sprzeczne z zasadą demokratycznego i samorządnego funkcjonowania społeczności akademickiej;

pkt I. 19 i I. 20 – upowszechnienie zasady kontraktowego zatrudniania nowych nauczycieli i ograniczenie mianowania wyłącznie do profesorów tytularnych;

Powinny zostać wybrane kierunki flagowe, a nie uczelnie flagowe. Nie widzimy potrzeby zwiększania finansowania słabych kierunków na dobrych uczelniach ani braku możliwości dodatkowego finansowania dobrych kierunków tylko dlatego, że funkcjonują w słabszej uczelni. Uważamy, że administracyjne ograniczenie możliwości prowadzenia badań naukowych tylko do uczelni flagowych jest poważnym błędem;

„odmłodzenie kadry akademickiej” (pkt II). Podstawowym kryterium oceny rozwoju kadry i awansu powinna być ocena dorobku, a nie wiek. Realizacja tego celu budzi wątpliwości co do zgodności z prawem pracy, które wyraźnie zakazuje dyskryminacji z uwagi na wiek;

wprowadzenie obowiązku odbywania staży doktoranckich. Uważamy, że należałoby stworzyć system motywacyjny dla uczelni i jednostek przyjmujących doktorantów na staż oraz samych doktorantów zachęcający do odbywania staży, zamiast wprowadzać obowiązek odbycia stażu. W przeciwnym wypadku staże mogą nie spełniać zakładanych funkcji i w wielu przypadkach prowadzić do marnowania czasu, pieniędzy, wysiłków ich uczestników i organizatorów;

brak deklaracji pomocy dla restrukturyzowanych jednostek badawczo rozwojowych (idea w wielu przypadkach bardzo słuszna). Powszechna jest opinia w środowisku, że zlikwidowanie wielu JBR-ów zniszczyło bezpowrotnie wartościowy dorobek naukowy;

brak takiego zdefiniowania roli i zadań PIB, które byłoby adekwatne do dzisiejszych wyzwań, w tym brak przedstawienia sposobu finansowana tej części PIB, która prowadzi służby państwowe.

Podsumowując, NSZZ „Solidarność” widzi pilna potrzebę reformy systemu szkolnictwa wyższego i nauki. Warunkiem koniecznym wprowadzenia reformy jest naszym zdaniem zwiększenie finansowania szkolnictwa wyższego i nauki w nadchodzących latach, które wprowadzać należy równolegle ze zmianami systemowymi.

Krajowa Sekcja Nauki NSZZ "Solidarność" od wielu lat postulowała kolejnym ekipom rządowym opracowanie wieloletniego harmonogramu poprawy finansowania nauki i szkolnictwa wyższego. Powtarzamy ten postulat, wyrażając nadzieję, że przyrost 0,158% PKB/rok będzie realizowany już od najbliższego budżetu.

Są to zbyt ważne dziedziny, by co roku stawały się ofiarą przetargów politycznych i źródłem łatwych oszczędności przy kształtowaniu budżetu państwa. Powstanie takiego harmonogramu powinno należeć do najwyższych priorytetów władz państwa.

 

 

 

 

 

 






10 maj 2008

Uchwała

Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność”

w sprawie wejścia w spór z Rządem RP

dotyczący finansowania nauki i szkolnictwa wyższego

z dnia 10 maja 2008 roku

 

Rada Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” występuje do Prezydium Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” o wszczęcie sporu z Rządem RP na podstawie porozumienia Rady Ministrów i Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w sprawie reguł postępowania przy rozwiązywaniu sporów między administracją państwową i NSZZ „Solidarność” z dnia 29 maja 1992 r.

Krajowa Sekcja Nauki NSZZ „Solidarność” skierowała do Rządu RP poprzez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego postulaty dotyczące finansowania nauki i szkolnictwa wyższego. Dotychczasowe negocjacje nie przyniosły pozytywnych rezultatów. Strona rządowa nie odniosła się akceptująco do wniesionych postulatów. Jedynie zostało nam zakomunikowane, że nawet przewidywany do roku 2013 coroczny wzrost nakładów na naukę i szkolnictwo wyższe o 0,158 PKB nie jest decyzją Premiera i Rządu RP i może nie być realizowany.

Finansowanie szkolnictwa wyższego i nauki z budżetu państwa jest na prawie najniższym poziomie z krajów Unii Europejskiej, nie tylko w kwotach bezwzględnych przypadających na jednego mieszkańca, lecz także względem PKB. Skutkuje to niskimi płacami i pauperyzacją środowiska naukowego i akademickiego, której towarzyszą także zjawiska patologiczne. W szkolnictwie wyższym nie było regulacji płac od roku 2005, czyli ostatniego etapu trójetapowej podwyżki płac wprowadzonej przez rząd Premiera Jerzego Buzka. Od tamtego czasu znacząco wzrosły koszty utrzymania. Także na badania jest kierowana bardzo mała część PKB, nieporównywalna z innymi krajami Unii Europejskiej.

Postulaty do Rządu RP z dnia 15 marca 2008 r. stanowią załącznik do niniejszej uchwały.

 

 

 






11 czerwiec 2008

Komunikat

ze spotkania przedstawicieli MNiSW z działaczami związków zawodowych

w dniu 11 czerwca 2008

 

 

Kolejne spotkanie w Ministerstwie z przedstawicielami Krajowej Sekcji Nauki NSZZ „Solidarność” i ZNP odbyło się 11 czerwca br. Przedstawiciele KSN wcześniej przekazali propozycje dotyczące zmiany obecnego taryfikatora z intencją wdrożenia go podczas tegorocznej podwyżki wynagrodzeń. Niestety, okazało się, że Ministerstwo nie przekazało projektu innym partnerom społecznym przed planowanym spotkaniem, a ponadto jego przedstawiciele w osobach dyrektorów – pp. Pakuły i Żardeckego nie byli przygotowani do merytorycznej dyskusji na ten temat. Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, pani prof. dr hab. Grażyna Pawelska-Skrzypek wyjaśniła, że Ministerstwo w swoim dążeniu do zmian płacowych chce wykazać ekonomiczność działań, posiłkując się odpowiednimi wynikami badań w zakresie kosztochłonności kierunków, etatyzacji itp.

Przedstawiciele KSN podkreślili zdecydowanie, że wszelkie reformatorskie dążenia są bez sensu, jeżeli nie poprawi się finansowania nauki. Eksperci mogą doprowadzić do rozmontowania systemu szkolnictwa, jeżeli nie ureguluje się palących potrzeb bieżących.

Dyrektor Żardecki stwierdził, że nie ma na razie mowy o nowelizacji taryfikatora bez pieniędzy.

Przedstawiciele ZNP zwrócili uwagę na wzrost wynagrodzeń w sferze budżetowej o co najmniej 200 zł w porównaniu ze szkolnictwem wyższym, gdzie wzrost ten wynosi 100 zł. po 4. latach bez podwyżek i postępującej inflacji.

Związki zawodowe domagały się podniesienia dolnych widełek o 10%. Poza tym poruszono kwestię dodatków funkcyjnych i specjalnych. Zaproponowano przedyskutowanie poszczególnych rodzajów dodatków, zasad ich przyznawania i sposobu naliczania. Zwrócono szczególną uwagę na dodatki specjalne, które nie powinny być finansowane powyżej 10% z dotacji stacjonarnej, ponieważ rujnują płace na uczelni.

Następne propozycje KSN dotyczyły konieczności uporządkowania nazewnictwa stanowisk i wymogów kwalifikacyjnych . Odniesiono się także do wynagrodzeń bibliotekarzy, proponując wprowadzenie kategorii XVII zaszeregowania do taryfikatora.

Dalsze rozmowy na te tematy zaplanowano na wrzesień br.

 

 

 






20 sierpień 2008

 

List Przewodniczącego Krajowej Sekcji Nauki

do Przewodniczących Komisji Zakładowych NSZZ „Solidarność”

uczelni i placówek naukowych

 

Warszawa, dn. 20 sierpnia 2008 r.

 

 

Do Przewodniczących Komisji Zakładowych

NSZZ „Solidarność”

uczelni i placówek naukowych

 

 

Wobec braku zadawalających rezultatów rozmów z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawach finansowania nauki i szkolnictwa wyższego, po zasięgnięciu opinii przewodniczących KZ (Narada Przewodniczących KZ w dniu 19. 04. 2008 r.), Rada KSN podjęła w dniu 10 maja br. decyzję o wystąpieniu do KK NSZZ „Solidarność” z wnioskiem o wszczęcie sporu z rządem. Prezydium KK pozytywnie odniosło się do wniosku, jednak wobec negowania ze strony rządu aktualności porozumienia z 1992 r. o sporze z rządem powstała obawa, ze rozpoczęcie rozmów będzie przeciągane w czasie. W tej sytuacji ponownie wystąpiliśmy do Komisji Krajowej, o wniesienie postulatów w sprawie poprawy finansowania zadań nauki i szkolnictwa wyższego pod obrady Komisji Trójstronnej ds Społeczno-Gospodarczych. Oczekujemy, że rozmowy z rządem prowadzone w Komisji Trójstronnej zaowocują rzetelnymi negocjacjami, pozwalającymi na osiągnięcie postępu w finansowaniu nauki i szkolnictwa wyższego. Musimy się jednak liczyć z koniecznością szerokiego wsparcia tych negocjacji. Mówiąc inaczej – strona rządowa powinna być poinformowana, że społeczność uczelni i placówek naukowych ma dość obecnej sytuacji.

Zaraz po zakończeniu okresu wakacyjnego, „Solidarność” powinna podjąć szereg działań prowadzących do skłonienia decydentów do poprawy sytuacji materialnej nauki i szkolnictwa wyższego, w tym do poprawy wynagrodzeń.

Proponujemy, aby w uczelniach i placówkach naukowych rozprowadzić wśród pracowników APEL o aktywne włączenie się pracowników w działania na rzecz znaczącej poprawy sytuacji szkolnictwa wyższego i nauki. Apel - zawierający także pytania o formy akcji protestacyjnych i o gotowość do podjęcia akcji protestacyjnych. Jest bardzo ważne, aby w te działania były zaangażowane jak najszersze kręgi naszego środowiska. Załączamy projekt takiego apelu, wzorowany na apelu opracowanym przez kolegów z „Solidarności” Uniwersytetu Warszawskiego. Apel ten zawiera także ankietę sondażową dotyczącą propozycji akcji protestacyjnych. Bardzo prosimy o rozkolportowanie apelu i przeprowadzenie sondażu w terminie do dnia 30 września br. i przesłanie do Biura KSN informacji o rezultatach sondażu. Dla ułatwienia przesyłamy formularz podsumowania wyników sondażu.

Proszę o nawiązanie w tej sprawie współdziałania ze Związkiem Nauczycielstwa Polskiego i ewentualnie z innymi związkami zawodowymi działającymi w uczelni lub placówce naukowej.

Na podstawie informacji nadesłanych przez komisje zakładowe i zależnie od rozwoju sytuacji zostaną przez Prezydium KSN lub Radę KSN określone formy akcji protestacyjnych. Komisje zakładowe zostaną o tym poinformowane w oddzielnym piśmie, zawierającym także pewne wskazania jak realizować daną akcję protestacyjną. Na przykład będzie podany przykładowy tekst listu i adresy, do kogo wysyłać. Także termin rozpoczęcia wybranych akcji będzie proponowany w odrębnych pismach.

 

Serdecznie pozdrawiam

Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki

             NSZZ „Solidarność”

           Janusz Sobieszczański






9 wrzesień 2008

Budżet państwa na rok 2009

 

 

W dniu 09.09.2008 r. Rada Ministrów przyjęła wstępny projekt budżetu państwa na rok 2009, przedłożony przez Ministerstwo Finansów (wersja z datą 05.09.2008). Projekt ten jest dostępny na stronie internetowej Ministerstwa Finansów pod adresem

http://www.mf.gov.pl/dokument.php?const=6&dzial=641&id=137815&typ=news

 

Niestety projekt nie jest zbieżny z deklaracjami Pana Premiera Donalda Tuska na spotkaniu ze środowiskiem nauki w dniu 16.04.2008 r. oraz z projektem założeń reformy nauki i szkolnictwa wyższego, opracowanym przez zespół pod kierownictwem Pani Minister Barbary Kudryckiej. Jest na przykład zaplanowany na rok 2009 pewien istotny wzrost nakładów na naukę, ale nie zakłada się kontynuacji tego wzrostu w latach następnych tak by w roku 2013 osiągnąć poziom 2 procent nakładów budżetowych na naukę i szkolnictwo wyższe łącznie jak to zapowiadała Pani Minister.

Zanim projekt wpłynie do Sejmu, będzie jeszcze przedmiotem dyskusji w Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych, ale praktyka uczy, że na tym etapie zmiany są już raczej niewielkie.

Do projektu budżetu przygotowaliśmy opinię i szereg szczegółowych uwag w zakresie nauki i szkolnictwa wyższego. Ponieważ opracowane dokumenty mają roboczy charakter, zostaną one zaprezentowane przez Przewodniczącego Janusza Sobieszczańskiego w jego najbliższym wystąpieniu publikowanym na stronie głównej.

 

 

 






15 wrzesień 2008

 

Opinia

Krajowej Sekcji Nauki o projekcie budżetu państwa

w działach "nauka" i "szkolnictwo wyższe" na rok 2009

 

Warszawa, dn. 15 września 2008 r.

 

 

 

Zbigniew Kruszyński

Członek Prezydium Komisji Krajowej

NSZZ „Solidarność”

W załączeniu, poniżej, przesyłam roboczą wersję opinii o projekcie budżetu państwa w działach "nauka" i "szkolnictwo wyższe" na rok 2009.

Opinia Krajowej Sekcji Nauki o projekcie budżetu państwa w działach "nauka" i "szkolnictwo wyższe" na rok 2009

Warszawa, 15 września 2008 r.

 

Na „naukę” w projekcie budżetu państwa na 2009 rok, łącznie ze środkami przewidzianymi w rezerwie celowej, zaplanowano 4 640 633 zł. Stanowi to w odniesieniu do PKB 0,34% i w odniesieniu do budżetu państwa 1,61%. W porównaniu z rokiem 2008 finansowanie nauki zostaje zwiększone nominalnie o 13,1%. Zaplanowana na „naukę” kwota 4 640 633 tys. zł rozmija się z szumnie zapowiadanym przez premiera i ministra nauki i szkolnictwa wyższego zwiększeniem nakładów na naukę o 0,158% PKB. Uwzględniając, że prognozowana wartość PKB w 2009 roku będzie się kształtować na poziomie 1 381,4 mld zł, to zgodnie z tymi zapowiedziami, w porównaniu z bieżącym rokiem środki na naukę powinny być zwiększone o 2 182 612 tys. zł, a więc do kwoty 6 284 818 tys. zł.

Środowisko akademickie i środowisko pracowników placówek naukowych ma prawo czuć się oszukanym.

Na „szkolnictwo wyższe” w projekcie budżetu państwa na 2009 rok zaplanowano 11 185 243 tys. zł. Stanowi to w odniesieniu do PKB 0,81% i w odniesieniu do budżetu państwa 3,88%. W porównaniu z rokiem 2008 (10 744 700 plus rezerwa celowa około 305 000 tys. zł) finansowanie szkolnictwa wyższego zostaje zwiększone nominalnie o 1,2%, a więc poniżej inflacji. Tymczasem zapowiadano, że środki finansowe na szkolnictwo wyższe także będą zwiększane corocznie o 0,158% PKB. Zgodnie z tymi zapowiedziami, w porównaniu z bieżącym rokiem środki na szkolnictwo wyższe powinny być zwiększone o 2 182 612 tys. zł, a więc do kwoty 13 232 312 tys. zł.

Środowisko akademickie musi się czuć oszukanym.

Finansowanie nauki w wymiarze 0,34% PKB oraz szkolnictwa wyższego w wymiarze 0,81% PKB w projekcie budżetu państwa na rok 2009 jest kontynuacją polityki prowadzącej do dalszej degradacji tych dziedzin.

Poziom środków finansowych ustalonych w projekcie budżetu państwa na naukę jest zbyt niski. Wyrazem wieloletniego finansowania nauki na niedostatecznym poziomie są w szczególności:

Tak niskie finansowanie badań naukowych z budżetu państwa w Polsce – niemal o połowę niższe w stosunku do poziomu 0,6% PKB postulowanego przez ekspertów międzynarodowych jako ostrożny wstęp do Strategii Lizbońskiej - nie daje szans na uruchomienie efektów synergii, czyli wzmocnienia osiąganego drogą łączenia finansowania badań naukowych z budżetu i ze źródeł pozabudżetowych. Nawet gdyby dziś wzrósł popyt na badania naukowe zamawiane przez gospodarkę, a tym samym zwiększyłoby się finansowanie tych badań ze źródeł pozabudżetowych, to polskie placówki naukowe będą mogły je podjąć jedynie z największym wysiłkiem - choćby ze względu na dekapitalizację aparatury naukowo-badawczej i odpływ doświadczonej kadry. Trzeba zauważyć, że wieloletnie tzw. "podprogowe" finansowanie nauki spowodowało przyjęcie przez społeczność ludzi nauki zachowań i postaw "przetrwalnikowych", zwanych niekiedy syndromem wyuczonego ascetyzmu. Z takiego stanu łatwo się nie wychodzi. Jednym z podstawowych zadań budżetu państwa w ujęciu zadaniowym powinno być odbudowanie zdolności placówek naukowych do odważnego podejmowania nowych tematów i wątków badań. Zadania tego nie da się jednak zrealizować przy nadal niezwykle skąpych środkach.

Ekipy ministerialne opracowując budżety szkolnictwa wyższego po wprowadzonym ustawą w 2001 roku trójetapowym programie kształtowania ładu płacowego w szkolnictwie wyższym - w kolejnych latach nie zwiększały jednak środków na uzasadnione wzrosty zatrudnienia jak i na zmiany w strukturze zatrudnienia, co spowodowało, że założenia tego programu nie zostały osiągnięte. Wszelkie symulacje kosztów tego programu wskazywały, że po zakończeniu trzech etapów nakłady z budżetu państwa na szkolnictwo wyższe nieznacznie przekroczą 1,5% PKB. Gdy w roku 2004 nakłady te osiągnęły wskaźnik 1,05% PKB wydawało się, że zmierzamy w dobrym kierunku. Niestety kolejne trzy lata przyniosły tendencję spadkową. Zmniejszenie środków na wydatki rzeczowe o 25% w 2002 roku i utrzymanie tego zmniejszenia w kolejnych latach stawia dziś szkoły wyższe przed koniecznością dalszych drastycznych kroków w oszczędzaniu na wszystkim. Niezwykle trudna sytuacja szkolnictwa wyższego jest wynikiem nie tylko obiektywnych przyczyn, lecz także skutkiem świadomej realizacji błędnej koncepcji ekonomicznej zaliczającej wydatki na edukację na poziomie wyższym do konsumpcji.

Reasumując:

W odniesieniu do badań naukowych niezbędne jest podjecie działań ratunkowych zaplanowanych na najbliższe lata, z tym, że w 2009 roku nakłady na naukę z budżetu państwa powinny osiągnąć poziom 0,6% PKB. Uważamy, że w 2009 roku nakłady z budżetu państwa na szkolnictwo wyższe powinny się kształtować na poziomie nie niższym niż 1,2% PKB.

Przewodniczący Krajowej Sekcji Nauki

NSZZ „Solidarność”

Janusz Sobieszczański






15 wrzesień 2008

Uwagi i pytania do projektu ustawy budżetowej na rok 2009
15 września 2008 r.

 

  1. Według uzasadnienia do projektu ustawy budżetowej wzrost nakładów budżetowych na badania naukowe w roku 2009 ma jednorazowy, incydentalny charakter. Na przykład w pozycji 10.1 (Prowadzenie badań naukowych) są kwoty: 3.031.024 tys. zł (2009),  2.645.733 (2010) i 2.711.592 (2011), a w poz. 10.2 (Wzmocnienie badań naukowych służących praktycznym zastosowaniom) kwoty: 1.053.992 tys. zł (2009), 894.519 (2010) i 905.724 (2011), co zatem oznacza istotny spadek w roku 2010 i niewielki wzrost w roku 2011. Rząd ujawnił w ten sposób, że nie zamierza realizować ogłoszonej w połowie kwietnia strategii dochodzenia do właściwego poziomu finansowania badań naukowych w Polsce. Natomiast przy okazji można zauważyć, że po zsumowaniu poszczególnych pozycji planowanych na 2009 r. wydatków budżetu państwa wg zadań realizowanych w ramach funkcji 10 otrzymujemy jeszcze inną niż dwie wymienione wyżej kwoty, tj. kwotę 4.623.001 tys. zł.
  2. Nie wydaje się, aby do oceny prowadzenia badań naukowych najbardziej właściwe było stosowanie przede wszystkim wskaźników (mierników) typowych dla nauki akademickiej (udział liczby polskich publikacji naukowych w światowej liczbie publikacji naukowych w czasopismach objętych Journal Citation Reports czy udział prac indeksowanych z Polski w ogólnej liczbie prac naukowych publikowanych w Polsce).
  3. Finansowanie badań naukowych pomimo planowanego na rok 2009 wzrostu nadal będzie podprogowe, tj. znacznie poniżej progu występującego w rozmaitych publikacjach, m. in. OECD, wynoszącego ok. 0,5% wydatków na naukę z budżetu danego kraju, powyżej poziomu którego można mówić o synergii nakładów na naukę z budżetu danego kraju i z jego gospodarki. Jakie są zatem przesłanki do planowanego wzrostu relacji nakładów B+R do PKB (GERD/PKB) z 0,56% w r. 2006 do 0,70% w r. 2009, podczas gdy w latach 2007-8 obserwowaliśmy (i nadal obserwujemy) szereg niekorzystnych zjawisk takich jak zahamowanie finansowania projektów rozwojowych, celowych czy istotnych z tego punktu widzenia projektów w zakresie nauk technicznych?
  4. Czy w zakresie oceny efektywności badań naukowych nie należałoby wprowadzić wskaźnika związanego z liczbą wdrożeń i ich wartością?
  5. Jakie jest uzasadnienie przekazania części nakładów budżetowych na naukę do dwóch wybranych resortów (zdrowia i sprawiedliwości) i czy taka praktyka będzie miała
    w przyszłości kontynuację? I jak w świetle tego należy tłumaczyć nieobecność w tym gronie resortu gospodarki, który jest największym odbiorcą wyników badań naukowych?
  6. Czy zastosowanie nazwy „miernik” do pomiaru wybranego efektu realizowanej funkcji jest właściwe? W powszechnym użyciu tego słowa miernik oznacza przyrząd (pomiarowy) pozwalający określić wartość mierzonej wielkości, zatem może lepiej by było użyć nazwy „wskaźnik rezultatu” (tym bardziej, że takie pojęcie funkcjonuje w programach operacyjnych współfinansowanych ze środków funduszy strukturalnych UE, takich jak Innowacyjna Gospodarka POIG czy Kapitał Ludzki POKL)? Podobnie można by się zastanawiać nad użyciem określenia „funkcja” jako nazwy danego zadania budżetu państwa.
  7. Gdzie w projekcie budżetu i w jakiej wysokości są zapisane środki krajowe na dofinansowanie badań naukowych (w wysokości 15%) w ramach programów operacyjnych takich jak POIG, POKL czy POIiŚ ?
  8. W projekcie budżetu wymienia się tylko jeden program wieloletni dla PIB: Poprawa bezpieczeństwa i warunków pracy – I etap na lata 2008-2010. Jednostką odpowiedzialną za ten program jest Centralny Instytut Ochrony Pracy. Czy to oznacza, że nie ma więcej takich programów i że rząd od nich odchodzi?
  9. W załączniku ZAL2RES.pdf w poz. 28 jest jeszcze inna kwota wydatków na naukę, a mianowicie 4.614.106 tys. zł. Pomijając już kwestię postawioną wcześniej, tzn. która kwota jest prawdziwa, gdzie i w jakiej wysokości jest strumień finansowy na Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBR), tzn. nakłady na działanie NCBR i nakłady na realizację zadań (projektów) badawczych realizowanych za pośrednictwem tej agencji? I w jakiej pozostają relacji do zadań zaplanowanych na rok 2008 i w tym roku zrealizowanych?
  10. Załącznik ZAL2RES.pdf, poz. 28: dlaczego po dramatycznym spadku finansowania projektów badawczych i celowych w dziedzinie nauk technicznych (w budżecie na rok 2008) w kolejnym budżecie na rok 2009 następuje znikomy wzrost tego finansowania (zaledwie o kilka procent), chociaż budżet nauki według różnych informacji ma wzrosnąć o 18,4 a nawet 28%? Czyżby była to stała tendencja wynikająca z wątpliwości rządu, co do „siły nośnej” projektów naukowych w dziedzinie nauk technicznych dla polskiej gospodarki?
  11. Załącznik ZAL2RES.pdf, poz. 28: co kryje się pod pozycją „pozostała działalność” na wysoką kwotę 604.779 tys. zł i co jest powodem takiego „ukrywania”?
  12. W jakich działach i w jakiej wysokości nastąpiły w 2008 r. oszczędności w wydatkach budżetu państwa?
  13. W jakiej wysokości powinny być środki finansowe na spełnienie dyspozycji ustawowej dotyczącej kształtowania wynagrodzeń w publicznym szkolnictwie wyższym?
  14. Jaka jest liczba pracowników publicznego szkolnictwa wyższego w poszczególnych grupach określonych w ustawie „Prawo o szkolnictwie wyższym” (profesorowie, adiunkci, asystenci, pracownicy nie będący nauczycielami akademickimi)?
  15. Czy w budżecie państwa dla szkolnictwa wyższego uwzględniono środki na zwiększenie wynagrodzeń pracowników publicznego szkolnictwa wyższego? (Która kwota bazowa jest właściwa dla pracowników publicznego szkolnictwa wyższego?) Po zrealizowano 3 etapowego programu wzrostu wynagrodzeń w latach 2001 – 2005; wzrastająca co roku o wskaźnik inflacji kwota bazowa miała pozwoli na zrealizowanie założeń płacowych. .

Niestety blokada kwoty bazowej w kolejnych latach doprowadziła do pogłębienia problemów płacowych uczelni, braku zapewnienia inflacyjnego wzrostu płac, praktycznego braku możliwości prowadzenia polityki płacowej w uczelniach.

Obecnie w projekcie ustawy budżetowej jest propozycja wzrostu kwoty bazowej o 2,0% przy zakładanej inflacji 2,3%

Jednocześnie przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej wg aktualnych danych wzrosło o 9,7% a planowane na rok 2009 wynosi 3193 zł – czyli w stosunku do planowanej średniej krajowej na rok 2008 – wzrost wynosi 12,31%.

Planowany wzrost wynagrodzeń nauczycieli (Edukacja) planowany jest na 5% od stycznia i drugi 5% od września –zapisane są odrębne kwoty bazowe wyższe od kwoty bazowej stosowanej dla szkolnictwa wyższego

W szkolnictwie wyższym podobnie jak w sferze budżetowej o wzrost płac planowany jest na  3,9%, a kwota bazowa wzrasta tylko o 2%  mimo, że nie przy obecnym poziomie finansowania dydaktyki nie spełnione są zapisy „Prawa o Szkolnictwie Wyższym” dot. relacji płacowych między grupami pracowników w każdej uczelni.

Jak to się ma do wypełnienia zapisów w Prawie o Szkolnictwie Wyższym – czy podobnie jak dla nauczycieli z „Edukacji” nie należy ustalić odrębną kwotę bazową dla Szkolnictwa Wyższego.

  1. W tabelach powinny być podane nie tylko zamierzenia kwotowe na lata 2009 – 2011, ale dane z roku 2008. i ewentualnie % różnicy w kolejnych 4 latach.

 

 

Grażyna Maciejko

Kazimierz Siciński

Janusz Sobieszczański

 

 


17 wrzesień 2008

 

Bieżące informacje KSN

 

W okresie wakacji trwała wymiana korespondencji pomiędzy Przewodniczącym Komisji Krajowej Januszem Śniadkiem i wicepremierem Waldemarem Pawlakiem dotycząca aktualności porozumienia z 1992 r. w sprawie reguł postępowania przy rozwiązywaniu sporów pomiędzy Rządem i „Solidarnością”. Nie można było dłużej czekać. Pod koniec sierpnia na podstawie upoważnienia Prezydium Komisji Krajowej zostało zgłoszone, do Premiera Donalda Tuska, wszczęcie sporu z rządem w sprawie finansowania zadań nauki i szkolnictwa wyższego. KSN wystąpiła także do Przewodniczącego Komisji Krajowej o wniesienie tej tematyki pod obrady Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych. Ustawa o Trójstronnej Komisji, art. 2.1, w przypadku spraw o dużym znaczeniu społecznym lub gospodarczym upoważnia związek do takiej inicjatywy. Według przekazanej mi telefonicznej informacji tematyka ta została zgłoszona.

Uważam, że nie jest najważniejsze, w jakiej formule odbędą się rozmowy z rządem. Najistotniejszym jest, aby był to prawdziwy dialog z reprezentantami rządu wyposażonymi w kompetencje do zawierania uzgodnień i aby negocjacje te zostały przeprowadzone w najbliższych dniach. Ten reżim czasowy wynika stąd, że rząd powinien do końca września wnieść do Sejmu projekt ustawy budżetowej na rok następny. Do momentu wniesienia projektu do Sejmu rząd może sam odpowiednio kształtować przedłożenie budżetowe. Negocjacje z rządem w okresie późniejszym też mogą być owocne, lecz bardziej złożona jest droga wprowadzania uzgodnień. Trzeba je wnosić poprzez posłów związanych z ekipą rządzącą.

Jest 17 września i nie mamy sygnałów o rozpoczęciu rozmów. Rodzi się przypuszczenie, że brak sygnału jest sygnałem, że właśnie jest to szczególna forma dialogu społecznego. Ze strony rządu mamy także drugi dobitny sygnał. Jest to projekt ustawy budżetowej na rok 2009. Do KSN projekt praktycznie dotarł w ubiegłym tygodniu w piątek. Projekt ustawy, uzasadnienie do ustawy, dodatkowe uzasadnienie do ustawy w układzie zadaniowym i szczegółowe tablice, razem stos formatu A4 o wysokości około 15 cm. Koledzy z Prezydium Komisji Krajowej prosili o nadesłanie opinii o tym dokumencie do wtorku w tym tygodniu, gdyż w środę będzie przedmiotem obrad zespołu problemowego TK ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych. We wtorek KSN przesłał roboczą opinię o tym projekcie.

Gdybym miał dać najkrótszą recenzję projektu budżetu państwa na rok 2009 w działach „nauka” i „szkolnictwo wyższe” to bym powiedział: rząd odciął się od deklaracji rządu. Ciągle mam nadzieję, że czegoś nie dopatrzyłem, że taka konkluzja jest niesłuszna. Trzeba tu przypomnieć negocjacje KSN z Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przede wszystkim spotkanie środowiska naukowego i akademickiego z Prezesem Rady Ministrów Donaldem Tuskiem w Sali Kolumnowej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, w dniu 16 kwietnia br. Na tym spotkaniu zebranej elicie naukowej i akademickiej zadeklarowano, że nakłady na naukę i na szkolnictwo wyższe będą corocznie, poczynając od 2009 roku, wzrastać po 0,158 % PKB.

Zacytuję teraz fragment opinii roboczej KSN o projekcie budżetu państwa w działach „nauka” i „szkolnictwo wyższe”:

 „Na „naukę” w projekcie budżetu państwa na 2009 rok, łącznie ze środkami przewidzianymi w rezerwie celowej, zaplanowano 4 640 633 zł. Stanowi to w odniesieniu do PKB 0,34% i w odniesieniu do budżetu państwa 1,61%. Należy zauważyć wzrost nakładów budżetowych na badania naukowe. Jednak do wyjaśnienia pozostaje faktyczny poziom tego wzrostu i do czego on jest odniesiony. Np. na temat znaczących nakładów na naukę wypowiadał się także minister finansów, pan Jacek Rostowski: „Bardzo znaczący wzrost środków na naukę - aż o 28 proc. - jest możliwy dzięki dobrze przygotowanemu pakietowi pięciu ustaw reformujących ten sektor. Poważnie zmieni on mechanizmy wydawania pieniędzy na naukę”. Natomiast w projekcie ustawy budżetowej pisze się, że wydatki budżetu państwa na naukę zostały zaplanowane w wysokości 4 640 633 tys. zł., co oznacza nominalny wzrost w porównaniu do wydatków ujętych w ustawie budżetowej na rok 2008 (4 102 206 tys. zł) już tylko o 13,1%. Zaplanowana na „naukę” kwota 4 640 633 tys. zł rozmija się z szumnie zapowiadanym przez premiera i ministra nauki i szkolnictwa wyższego zwiększeniem nakładów na naukę o 0,158% PKB. Uwzględniając, że prognozowana wartość PKB w 2009 roku będzie się kształtować na poziomie 1 381,4 mld zł, to zgodnie z tymi zapowiedziami, w porównaniu z bieżącym rokiem środki na naukę powinny być zwiększone o 2 182 612 tys. zł, a więc do kwoty 6 284 818 tys. zł.

Środowisko akademickie i środowisko pracowników placówek naukowych ma prawo czuć się oszukane.

Na „szkolnictwo wyższe” w projekcie budżetu państwa na 2009 rok zaplanowano 11 185 243 tys. zł. Stanowi to w odniesieniu do PKB 0,81% i w odniesieniu do budżetu państwa 3,88%. W porównaniu z rokiem 2008 (10 744 700 plus rezerwa celowa około 305 000 tys. zł) finansowanie szkolnictwa wyższego zostaje zwiększone nominalnie o 1,2%, a więc poniżej inflacji. Tymczasem zapowiadano, że środki finansowe na szkolnictwo wyższe także będą zwiększane corocznie o 0,158% PKB. Zgodnie z tymi zapowiedziami, w porównaniu z bieżącym rokiem środki na szkolnictwo wyższe powinny być zwiększone o 2 182 612 tys. zł, a więc do kwoty 13 232 312 tys. zł..

Środowisko akademickie musi się czuć oszukane.” Ciągle mam nadzieję, że czegoś nie dopatrzyłem.

*   *   *

W środę (17.09.br.) odbyło się posiedzenie zespołu problemowego TK ds. budżetu, wynagrodzeń i świadczeń socjalnych. Miałem możliwość przedstawić roboczą opinię KSN o proponowanych budżetowych środkach na naukę i szkolnictwo wyższe oraz zadać szereg pytań. Pani Minister Katarzyna Zajdel-Kurowska jest przekonana, że przy ocenie np. procentowego odniesienia nakładów na naukę w roku 2009 do nakładów w roku 2008 wartość podana przez ministra finansów jest poprawna. Pytania i uwagi zgłoszone przez KSN zostaną przekazane na piśmie. Ministerstwo Finansów odniesie się do nich także na piśmie.

Janusz Sobieszczański

 

 


24 wrzesień 2008

Stanowisko
IV Forum Komisji Zakładowych NSZZ "Solidarność" Uniwersytetów Polskich
Kołobrzeg, 22-24 września 2008 roku


    My uczestnicy IV Forum Komisji Zakładowych NSZZ "Solidarność" Uniwersytetów Polskich w Kołobrzegu po zapoznaniu się z projektem ustawy budżetowej RP na rok 2009 stwierdzamy, że nie spełnia ona oczekiwań członków NSZZ "Solidarność" i pracowników uczelni publicznych. Obietnice rządu zawarte w wystąpieniu Premiera RP z dnia 16 kwietnia 2008 roku dotyczące wprowadzenia 5-letnego okresu zwiększania środków na realizację zadań uczelni i placówek naukowych mijają się z rzeczywistością.

    Apelujemy do Rady Krajowej Sekcji Nauki NSZZ "Solidarność" o podjęcie zdecydowanych działań w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego i w komisjach sejmowych w celu zagwarantowania takich środków na wynagrodzenia pracowników uczelni publicznych w ustawie budżetowej na rok 2009 aby została spełniona relacja 3: 2 : 1: 1 w odniesieniu do prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na rok 2009 tj. kwoty 3.193 zł.

    Kwota w wysokości 427 845 tys. zł zapisana w załączniku 2 projektu ustawy budżetowej na rok 2009 pod tytułem: "dofinansowanie zadań szkolnictwa wyższego" winna być kwotą zadeklarowaną na zwiększenie wynagrodzeń w uczelniach publicznych. Kwota ta nie zapewnia środków na wzrost wynagrodzeń pracowników w uczelniach publicznych w roku 2009 do relacji 3 :2 :1 :1 prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na rok 2009.